INDIA. WELKOM, MR. USD!!!

Hij had de avond ervoor aangekomen, erg laat. Op de manier waarop een Braziliaanse blonde die hetzelfde ticket ik Rond de wereld had ontmoet ik. Hij vertelde me dat hij had net gescheiden van haar vriendje, met het dragen 5 maanden reizen.

Het was tijd om de luchthaven en de realiteit onder ogen zien vertrekken. Het was 's nachts, het land is niet gemakkelijk, noch bekend en moesten hun lot overgelaten. Je weet nooit wanneer dingen goed of slecht; de zaak is dat hij een reservering in een hotel had voorbereid. Maar ik denk dat ik zou beter zijn geweest als hij de vlucht bestemming had gevangen knipogen, had mijn reservering genegeerd en ik was gegaan met Adriana zoek naar backpacker gebied.

Ik nam afscheid van Adriana, haar nooit meer zien.

Na enkele incidenten met verkrachting en moord toeristen in taxi, vliegvelden in India kent een systeem van prepaid taxi's in een kantoor waar gegevensdrager gevangen en vervoerd voor veiligheid.

Vanochtend bevestigde ik het gisteravond en het was duidelijk: Mijn hotel geeft echte walging. En kijk eens wat ik hotels gezien. En kijk ik ben niet pejiguero. Maar dit is niet overdreven, jaar geen roest overal waar je kijkt. En een paar bugs ik het bed te verwijderen. Da afschuw tegen de muur. Neem de lift stinkt (en angst). Het is walgelijk leugen. Het is walgelijk douche.

Ik ging naar buiten om te kijken naar iets dat mijn ontbijt. Aangekomen herinneren gisteravond waren vol mensen die slapen op de trottoirs, hele families en honden, geiten, kippen ...

De geuren zijn zo sterk dat stun. Waar je ook gaat krijgen intense geuren, vaak onbekend voor mij. Drains, kruiden, gebakken ...

Zoals ik loop voortdurend smeekte me. Kinderen, haveloos en vuil, volg mij, op de trottoirs moeten zieke bedelaars overwinnen, vervormd de verminkte. Doet het Aquella lepra mujer?
En la tienda hooi cientos map extrañas, droge pasteles y muchas cosas más, pero yo solo me veo un kunnen loopjongen van magdalenas comprarme. Precintadito, industrieel. Poco a poco.

…VERDER…

…Sigue

Vuelvo een salir a la calle, lopen Mientras un hombre joven me Descubre con sorpresa la otra sinds acera. Cojea visiblemente van de lama y niños, Cruzan alle hacia mí. Yo volgen dat het lopen Hasta unos meter despues, con gran Esfuerzo alcanza y me dobbelen me grijnzend:

-Alstublieft. Iets te eten!

En ik geef een cupcake. Op dat moment, zijn dochter.

- En haar! -En voor hem te wijzen op de kleine man loopt naar ons.

Dit is gewoon ondraaglijk niet, UW LAND IS EEN SHIT verraste me zeggen luid en duidelijk, hoewel in perfecte Castiliaans. Waarom hebben kinderen die niet kunnen houden?

Ondertussen encojida op blote voeten vrouw neemt als 4 blokken achter me. Verkopen handgemaakte portemonnees. Ik vertelde 20 Soms Ik wil niets. Esforzádose gaat volgen mij stap moedig versneld. En er is. Zuigen wiel.

Dat horror!. Ik kocht een handtas.

Ik had om te horen wat je dacht:
Wat lijdensweg! Ik verlaat dit hotel! Ik verlaat deze buurt! Hoewel niet als het anders zijn.

Ik gepakt en een taxi gepakt. Laat Colaba, backpackers gebied.

-Zullen 400 roepies.

-niet, zet de meter.

- werkt niet.

-omdat vaarwel!

-goed,goed, taximeter

Ik nam mijn mochilón tot vier hotels voor het vinden van een met fatsoenlijke verstandige prijs. In eerste instantie wilde ik meer van 100 euro…

De hotelkamer waar ik besluit te blijven, waren 1.200 roepies. Mijn taxichauffeur huiden met een hotelmedewerker. Duidelijk, je zou moeten betalen de commissie.

Ik betaal de chauffeur de 100 roepies en ik markeer de meter toont een tabel geschreven…

- Ze zijn 240 roepies, Dit is de geactualiseerde koers omgerekend.

bespreken met de. Ik weet niet of de tafel wettelijk zal zijn. Het enige ding is dat het nog niet te veel geld, maar het maakt me kwaad dat tease me.

- Het wachten, Er steekt ook nachttarief!

- Goed, want dan 190 roepies.

Ik betaal de 190, Ik verveel me.

- Het wachten! meer 10 roepies per dragen van de rugzak

-Zo ver zijn we gekomen, neuken!

- Goed, Goed, 190 roepies.

Het zal, beklim de verpakking en ik het hotel betalen.

- Niet, zijn 120 plus 10% belasting!

Duidelijk, Ik word gebracht het plegen van de bestuurder. Voor een moment dat ik van hem sturen naar de hel en eten de taxi commissie. Maar dan ben ik ziek, en waar ik ga weer met de rugzak? Drinken.

En dit is Mumbai, de stad waar 19 miljoen, waarvan de helft op straat leven of tijdelijke hutjes, vertrekken elke dag om te leven.

Ik kan twee dingen doen. Een daarvan is om mijn verblijf te verlengen in het land, maar catch me een trein en ga naar Goa of in het binnenland. De andere is om te verblijven en te verkorten mijn verblijf.

In navolging van nu op de bus.